و به پاي خون پاك شهيدان والامقام كه قلب گرم و مالامال از جسارت و شهامت و دل آكنده از مهر و محبتشان در سنگر عشق و ايمان به خون نشست.
جاي آن است كه همت والا و غيرت بي مثال و عاطفه بي بديلشان را بستائيم. شايد كه روزي مرگ را از پيكر خود بزداييم. بگذار جاودانگي و فناناپذيري شهيدان عشق را كه در مسلخ حقيقت باوري و مذبح خداجويي و در قربانگاه دفاع از شرف و ناموس به شهادت ايستادند، ما نيز شاهد باشيم. چرا كه شهيدان، پيام سرخ خويش را با قلم اراده پولادين در سينه هاي ما نگاشتد تا بتوانيم مرگ بي ثمر و نيستي معمول را به جاودانگي شهادت و پايداري انسان و مانايي انسانيت بدل كنيم. شهيدان دلهاي پاك و بي آلايش و قلبهاي لبريز از صداقت و يكرنگي را سخاوتمندانه در طبق اخلاص نهادند و كريمانه ارزاني داشتند و با فريادي رعدآسا و دشمن شكن با بيدادگري و پليدي و پلشتي درافتادند تا عجز و حقارت و رعب و وحشت را در اندرون تك تك ما فرو شكنند.
شهيدان جان پاك و گوهر حيات را به بشريت هديه نمودند تا ايستاده مردن را به يكايك انسانها آموزش دهند. جاي آن است كه به خاطر احترام و ابراز سپاس هيچ شبي را بي نام و ياد آنان به سر نبريم و هيچ روزي را آغاز نكنيم. شهيدان باور كردند كه زندگي در هزار توي ظلمت و تاريكي شب تنها فريب خويشتن است.
«والذين جاهدوا فينا لنهدينهم سبلنا» (سوره مباركه عنكبوت آيه شريفه69)
براي زيستن در سرزميني مملو از نور و روشنايي و براي رهايي از شرك و رستن از فنا و مرگ و نابودي و رسيدن به بقا و قله جاودانگي و چكاد مانايي، ‌تنها شهيد است كه راه سعادت را به جامعه بشري نشان مي دهد و صفير پرخروش گلوله هاي دشمن شكن وي مشعل فروزان راهي مي شودكه شيفتگان صبح واقعي را به دميدن سپيده و سر زدن خورشيد پر فروغ عشق و ايمان نويد مي دهد.
مگر مي شود شهادت را مرگ و نيست تلقي كرد؟ مردم ما با تقديم خيلي عظيم از نسل عاشورائيان باور كرده اند كه وطن خالي از انديشه «آزادي» و «رستگاري» نيست و عميقاً اعتقاد پيدا كرده اند كه تا خون در بدنشان و تك تك رگهايشان جاري است، فرصت عصيان عليه ظلم و بيداد باقي است و تا انتهاي شب ديجور و طلوع آفتاب راستين از مشرق جان راه سرخ شهيدان را تداوم خواهند بخشيد.
بي شك،‌ مزار شهيدان در گستره وسيع سينه هاي ملت شهيدپرور جاي گرفته است و جاي آن است در ديدگان تك تك مردم خون موج زند و اشك خون آلودشان را بر پيكر لاله هاي جاودانه فرو ريزند.
رهروان واقعي شهيدان دوست دارند تمامي هستي خود را در پاي ايمان، تقوي، شهامت و اخلاص همه شهيدان تاريخ ارزاني كنند و نداي آنان را جانانه لبيك گويند.
اينك اي «حميد» عزيز! بر خويشتن ببال كه امروز خون سرخ تو در خاك مقدس وطن مي جوشد و اين قلب پاره پاره توست كه در ديار دليرمردان و شيرزنان فرياد مي كشد و ببين در نهايت چگونه بي هراس انتقام مي ستاند و درس ايثار و فداكاري، پارسايي و نجابت و شرف و شهامت مي آموزد. اينك در قلب تك تك ما، شهيد، يك شاهد بي شكست، بي پايان، بيدار و بيدارتر نشسته است و ما را با شهيدان پيوندي جاودانه و هميشگي و عهدي ناگسستني است و ما مرگ هيچ «شهيدي» را باور نمي كنيم.
آن فرو ريخته گل هاي پريشان در باد